zenrock's soup

เซี่ยสินโอบกอดร่างของนางไว้ กล่าวเบาๆ ว่า “วันนี้วุ่นวายกับ เรื่องนี้ ไม่เพียงแต่ปั'ญหาของเกาะแก่งคู่ ยังอาศัยเรื่องของประเทศฌี่ป่น แก้ปัญหาให้กับเกาะแก่งคู่ หลังจากนี้ต้องดำเนินการบางอย่าง ให้เซี่ย เซี่ยติดต่อกับ

ทางญี่ป่น”

จากนั้นบอกเล่าเรื่องราวโดยละเอียด ซูอิ่งค่อยทราบด้นสายปลาย เหตุ ความขุ่นเคืองแง่งอนที่มีอยู่ปลาสนาการหายสิ้น โซฟาเป่าลมพลิกตัวกลับมาจูบ ปากเซี่ยสินคราหนึ่ง กล่าวเบาๆ ว่า “นับว่าท่านยังมีมโนธรรม สึหู่และ พวกมีภาระหน้าที่ ไม่สามารถออกจากเกาะแก่งคู่ แต่ก็ส่งคนมายัง นครหลวงหลายครั้ง หารู้ไม่ว่าท่านไม่อยู่บ้าน เวลาพอนานเข้า กลับ เข้าใจว่าข้าพเจ้าไม่สนใจเรื่องของพวกมัน หนูเจีย[1] มาจากเกาะแก่งคู่ ที่นั้นเป็นถิ่นเกิดของข้าพเจ้า พำนักด้วยญาติสนิทของข้าพเจ้า หลายปี มานี้โม่ว่าเรื่องที่ช่วยเหลือองค์ชายทั้งสาม ตลอดจนเรื่องประสานงาน กับเรือสินค้าของพวกเรา พวกมันล้วนทุ่มเทอย่างสุดกำลัง ข้าพเจ้าหวั่น วิตกว่านานไปจะสร้างความผิดหวังแก่พวกมัน แต่กัไม่สะดวกกับการ เร่งรัดท่าน ข้าพเจ้าเป็นคนของท่านแล้ว ไม่ต้องการให้ท่านเกิดความ รู้สึกว่าข้าพเจ้าวกแขนออกนอก”

กล่าวถึงตอนลำบากใจ แทบหลั่งนํ้าตาออกมา ตอนนี้ซูอิ่งเป็น ฮูหยินของหยางซวิ มิใช่นางโจรสลัดที่ชำระบุญคุณความแค้นสมใจ นาง มินิลัยโอ่อ่าผ่าเผย โซฟาลม พกพา pantipมีเรื่องมากมายได้แต่เก็บงำไว้ในใจ สร้างความอัดอั้น ตันใจแก่นางนัก

เซี่ยสินรีบโอดกอดนาง ปลอบโยนด้วยความนุ่มนวล หลอกล่อจน ซูอื่งหัวร่อทั้งนํ้าตา แอบอิงกับอ้อมอกมัน บังเกิดความรู้สึกที่เป็นสุข เพียงโอบกอดสนทนากันเซ่นนี้ นางก็พึงพอใจแล้ว แต่เจิ}ยสินยังไม่พึง พอใจ ก่อนหน้านี้มันรับความอัดอั้นจากเซี่ยหวี่เฟย ยามนี้โอบกอดสตรี ที่เติบโตเต็มสาวนางหนึ่งไว้ ไหนเลยพึงพอใจแต่เพียงนี้

เพียงแต่ที่าคืนที่อย่ร่วมรวมกัน สองสามีภรรยาเพาะปลูกต้นกล้า ที่หน้าบ้าน บุกเบิกไถคราดทางตึกหลังอย่างไร ล้วนเป็นเรื่องของทั้งสอง ไม่อาจเป็ดเผยออกไป